Sud Bosne i Hercegovine je 6.3.2024. godine potvrdio optužnicu u predmetu Veljko Brajić i drugi, koja optužene Veljka Brajića, Slobodan Taranjac,  Ranko Kaurin, Branko Dženopoljac i Draško Topić tereti da su radnjama opisanim u optužnici počinili krivično djelo zločini protiv čovječnosti iz člana 172., a sve u vezi sa članom 180. i članom 29. Krivičnog zakona Bosne i Hercegovine.

Optuženi se terete da su od početka aprila 1992. pa do kraja septembra 1992. godine, u okviru širokog i sistematičnog napada policije i Vojske Srpske Republike Bosne i Hercegovine, kasnije Republike Srpske, usmjerenog protiv civilnog nesrpskog stanovništva općina Sanski Most i Prijedor, znajući za taj napad i da njihove radnje predstavljaju dio tog napada i plana zajedničkog udruženog zločinačkog poduhvata progonom muslimanskog i hrvatskog stanovništva Veljko Brajić, kao načelnik Štaba 6. sanske lake pješadijske brigade, Slobodan Taranjac, kao predsjednik Kriznog štaba MZ Ljubija i de facto komandant TO Ljubija, Ranko Kaurin, kao vršilac funkcije komandanta Trećeg bataljona 6. sanske lake pješadijske brigade u vrijeme akcije, Branko Dženopoljac, kao komandant 9. bataljona 6. sanske lake pješadijske brigade i Draško Topić, naoružan i u vojnoj uniformi, izvršili oružani napad na nebranjeno hrvatsko i muslimansko civilno stanovništvo pri čemu su ubijani civili, dok su preživjeli nezakonito lišavani slobode, zatvarani, mučeni, seksualno zlostavljani i silovani. Dalje se navodi da su potom odvedeni u logore u kojima su podvrgnuti ograničenju kretanja, nehumanim uvjetima života, mučeni i ubijani, dok je preostalo civilno stanovništvo sela Briševo i susjednih naselja protjerano.